şönil kumaş

Şönil bir tür iplik veya bundan yapılan kumaştır.Şönil, kürkünün yüne benzemesi gereken tırtıl için kullanılan Fransızca kelimedir.

Tarih
Tekstil tarihçilerine göre şönil tipi iplik, 18. yüzyıla tarihlenen ve Fransa kökenli olduğuna inanılan yeni bir buluş.Orijinal teknik, bir "leno" kumaşın dokunmasını ve ardından şönil ipliği yapmak için kumaşın şeritler halinde kesilmesini içeriyordu.

Paisley kumaş fabrikasında ustabaşı olan Alexander Buchanan, 1830'larda şönil kumaşı İskoçya'ya tanıtmasıyla tanınır.Burada tüylü şalları örmenin bir yolunu geliştirdi.Renkli yün tutamları bir araya getirilerek bir battaniyeye dönüştürüldü ve daha sonra şeritler halinde kesildi.Kıvrımı oluşturmak için ısıtma silindirleri ile işlendiler.Bu, şönil adı verilen çok yumuşak, tüylü bir kumaşla sonuçlandı.Başka bir Paisley şal üreticisi tekniği daha da geliştirmeye devam etti.James Templeton ve William Quiglay, oryantal taklit halılar üzerinde çalışırken bu süreci iyileştirmek için çalıştılar. Karmaşık desenlerin otomasyonla yeniden üretilmesi zordu, ancak bu teknik bu sorunu çözdü.Bu adamlar sürecin patentini aldılar ama Quiglay çok geçmeden hisselerini sattı.Templeton daha sonra 19. ve 20. yüzyıllar boyunca lider halı üreticisi haline gelen başarılı bir halı şirketi (James Templeton & Co) kurdu.

1920'lerde ve 1930'larda, Kuzeybatı Georgia'daki Dalton, 1890'larda el sanatı tekniğini ilk kez yeniden canlandıran Catherine Evans (daha sonra Whitener'ı ekledi) sayesinde ABD'nin püsküllü yatak örtüsü başkenti oldu.İşlemeli görünüme sahip elle püsküllü yatak örtüleri giderek daha popüler hale geldi ve "şönil" olarak anılmaya başlandı ve bu terim kalıcı oldu. Etkili pazarlamayla, şönil yatak örtüleri şehirdeki mağazalarda ortaya çıktı ve daha sonra tafting, aileleri geçindirerek Kuzey Georgia'nın ekonomik kalkınması için önemli hale geldi. Buhran döneminde bile tüccarlar, çiftliklerde püsküllü ürünlerin kumaşı çekmesi ve "sabitlenmesi" için sıcak yıkama kullanılarak bitirildiği "yayma evleri" düzenlediler.Kamyonlar, tafting için ailelere desen damgalı çarşaflar ve boyalı şönil iplikler teslim etti, ardından tafterlere ödeme yapmak ve son işlem için yaymaları toplamak üzere geri döndüler.Bu zamana kadar, eyaletin her yerindeki tafterler sadece yatak örtüleri değil, yastık kılıfları ve paspaslar da üretip bunları otoyolda satıyorlardı. Yatak örtüsü işinde ilk bir milyon dolar kazanan kişi, Dalton İlçesi yerlisi BJ Bandy oldu. eşi Dicksie Bradley Bandy, 1930'ların sonunda onu pek çok kişi takip edecek.

1930'larda püsküllü kumaşın kullanımı şallar, paspaslar, yatak örtüleri ve halılar için yaygın olarak tercih edilir hale geldi, ancak henüz giyim eşyası için bu geçerli değildi.Şirketler, daha fazla kontrol ve üretkenlik için el emeğini çiftliklerden fabrikalara kaydırdı ve Ulusal Kurtarma İdaresi'nin püsküllü yatak örtüsü yönetmeliğinin ücret ve saat hükümleriyle merkezi üretimi sürdürmeye teşvik edildi.Makineleşme eğilimiyle birlikte, yükseltilmiş iplik tutamlarının yerleştirilmesi için uyarlanmış dikiş makineleri kullanıldı.

Şönil, 1970'lerde ticari üretimle yeniden giyim sektöründe popüler hale geldi.

Üretim süreçlerini iyileştirme ve geliştirme misyonuyla Şönil Uluslararası Üreticiler Birliği'nin (CIMA) kurulduğu 1990'lı yıllara kadar endüstriyel üretim standartları getirilmemişti. 1970'lerden itibaren her makine kafası iki şönil ipliği doğrudan bobinlerin üzerinde üretiyordu; 100'den fazla iğ (50 kafa) var.Giesse ilk büyük makine üreticilerinden biriydi.Giesse, şönil iplik elektronik kalite kontrolünü doğrudan makinelerine entegre ederek 2010 yılında Iteco şirketini satın aldı.Şönil kumaşlar aynı zamanda “üniversite ceketleri” olarak da bilinen Letterman ceketlerinde harf yamaları için sıklıkla kullanılıyor.

Tanım
Şönil ipliği, iki "öz iplik" arasına "hav" adı verilen kısa iplik uzunluklarının yerleştirilmesi ve ardından ipliğin birlikte bükülmesiyle üretilir.Bu havların kenarları ipliğin çekirdeğine dik açı yaparak şönile hem yumuşaklığını hem de karakteristik görünümünü verir.Lifler ışığı farklı şekilde yakaladığı için şönil bir yönde diğerine göre farklı görünecektir.Şönil, aslında Yanardönerlik lifleri kullanılmadan da yanardöner görünebilir.İplik genellikle pamuktan üretilir ancak akrilik, suni ipek ve olefin kullanılarak da yapılabilir.

İyileştirmeler
Şönil ipliklerle ilgili sorunlardan biri de tutamların gevşek çalışabilmesi ve çıplak kumaş oluşturabilmesidir.Bu sorun, ipliğin merkezinde düşük erime noktasına sahip bir naylonun kullanılması ve daha sonra havın yerine oturması için iplik çilelerinin otoklavlanması (buharlama) yoluyla çözüldü.

Kapitonede
1990'ların sonlarından bu yana şönil, kapitonede çeşitli ipliklerde, ipliklerde veya yüzeylerde kullanılmaya başlandı.İplik olarak, bir arka kumaş üzerine dikildiğinde kadifemsi bir görünüm veren, aynı zamanda taklit veya "sahte şönil" olarak da bilinen yumuşak, tüylü bir sentetiktir.Gerçek şönil yorganlar, dikişli veya dikişsiz, çeşitli desen ve renklerde şönil kumaş parçaları kullanılarak yapılır.

Dikişleri pürüzlü hale getiren şönil efekti, kapitoneciler tarafından rahat bir country görünümüne uyarlandı."Şönil kaplama" olarak adlandırılan bir yorgan, yamaların açıkta kalan yıpranmış dikişleri ve bunu başarma yöntemi nedeniyle "paçavra yorgan" veya "eğik yorgan" olarak bilinir.Yumuşak pamuk katmanları yamalar veya bloklar halinde bir araya getirilir ve geniş, işlenmemiş kenarlar öne doğru dikilir.Daha sonra bu kenarlar aşınmış, yumuşak bir "şönil" etkisi yaratmak için kesilir veya kesilir.

Bakım
Birçok şönil kumaşın kuru temizleme yapılması gerekir.Elde veya makinede yıkanıyorsa, düşük ısıda makinede kurutulmalı veya ağır bir tekstil gibi, esnemeyi önlemek için düz bir şekilde kurutulmalı, asla asılmamalıdır.