ύφασμα σενίλ

Το σενίλ είναι ένα είδος νήματος ή το ύφασμα που κατασκευάζεται από αυτό.Σενίλ είναι η γαλλική λέξη για την κάμπια της οποίας η γούνα υποτίθεται ότι μοιάζει με το νήμα.

Ιστορία
Σύμφωνα με ιστορικούς κλωστοϋφαντουργίας, το νήμα τύπου σενίλ είναι μια πρόσφατη εφεύρεση, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα και πιστεύεται ότι προέρχεται από τη Γαλλία.Η αρχική τεχνική περιελάμβανε την ύφανση ενός υφάσματος «leno» και στη συνέχεια το κόψιμο του υφάσματος σε λωρίδες για να γίνει το νήμα σενίλ.

Ο Alexander Buchanan, επιστάτης σε ένα μύλο υφασμάτων Paisley, πιστώνεται ότι εισήγαγε το ύφασμα σενίλ στη Σκωτία τη δεκαετία του 1830.Εδώ ανέπτυξε έναν τρόπο να πλέκει ασαφή σάλια.Τούφες από χρωματιστό μαλλί πλέκονταν μεταξύ τους σε μια κουβέρτα που στη συνέχεια κόπηκε σε λωρίδες.Υποβλήθηκαν σε επεξεργασία με θερμαντικούς κυλίνδρους για να δημιουργηθεί το φριζάρισμα.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα πολύ απαλό, ασαφές ύφασμα που ονομάζεται σενίλ.Ένας άλλος κατασκευαστής σάλι της Paisley συνέχισε να αναπτύσσει περαιτέρω την τεχνική.Ο James Templeton και ο William Quiglay εργάστηκαν για να βελτιώσουν αυτή τη διαδικασία ενώ εργάζονταν σε απομίμηση ανατολίτικων χαλιών. Τα περίπλοκα σχέδια ήταν δύσκολο να αναπαραχθούν με αυτοματισμό, αλλά αυτή η τεχνική έλυσε αυτό το πρόβλημα.Αυτοί οι άνδρες κατοχύρωσαν τη διαδικασία, αλλά ο Quiglay ξεπούλησε σύντομα το ενδιαφέρον του.Στη συνέχεια, η Templeton άνοιξε μια επιτυχημένη εταιρεία χαλιών (James Templeton & Co) που έγινε κορυφαίος κατασκευαστής χαλιών κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα.

Τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, το Ντάλτον στη Βορειοδυτική Τζόρτζια έγινε η πρωτεύουσα του φουντωτού καλύμματος κρεβατιού των ΗΠΑ χάρη στην Κάθριν Έβανς (αργότερα πρόσθεσε τον Γουάιτνερ) που αρχικά αναβίωσε την τεχνική χειροτεχνίας στη δεκαετία του 1890.Τα χειροποίητα καλύμματα κρεβατιού με κεντημένη εμφάνιση έγιναν όλο και πιο δημοφιλή και αναφέρονταν ως «σενίλ» ένας όρος που κόλλησε. Με αποτελεσματικό μάρκετινγκ, τα καλύμματα σενίλ εμφανίστηκαν στα πολυκαταστήματα της πόλης και οι τούφες έγιναν στη συνέχεια σημαντικές για την οικονομική ανάπτυξη της Βόρειας Γεωργίας, διατηρώντας οικογένειες ακόμη και στην εποχή της Ύφεσης. Οι έμποροι οργάνωσαν «σπίτια» όπου τα προϊόντα φουντωτά σε αγροκτήματα τελείωσαν χρησιμοποιώντας θερμικό πλύσιμο για να συρρικνωθούν και να «στήσουν» το ύφασμα.Τα φορτηγά παρέδιδαν σεντόνια με μοτίβο και βαμμένα νήματα από σενίλ σε οικογένειες για τούφες πριν επιστρέψουν για να πληρώσουν τα φούντα και να συλλέξουν τα αλείμματα για φινίρισμα.Μέχρι εκείνη τη στιγμή, τούφες σε όλη την πολιτεία δημιουργούσαν όχι μόνο καλύμματα, αλλά και μαξιλάρια και ψάθες και τα πουλούσαν στην εθνική οδό. σύζυγος, Dicksie Bradley Bandy, στα τέλη της δεκαετίας του 1930, για να ακολουθήσουν πολλοί άλλοι.

Στη δεκαετία του 1930, η χρήση του φουντωτού υφάσματος έγινε ευρέως επιθυμητή για ριχτάρια, ψάθες, καλύμματα κρεβατιού και χαλιά, αλλά όχι ακόμη, ενδύματα.Οι εταιρείες μετατόπισαν τη χειρωνακτική εργασία από τις φάρμες σε εργοστάσια για μεγαλύτερο έλεγχο και παραγωγικότητα, ενθαρρυνμένες καθώς επρόκειτο να επιδιώξουν την κεντρική παραγωγή από τις μισθολογικές διατάξεις του κώδικα φουντωτού καλύμματος της Εθνικής Διοίκησης Ανάκαμψης.Με την τάση προς τη μηχανοποίηση, χρησιμοποιήθηκαν προσαρμοσμένες ραπτομηχανές για την εισαγωγή ανυψωμένων τούφων νήματος.

Η Chenille έγινε δημοφιλής για ένδυση και πάλι με την εμπορική παραγωγή τη δεκαετία του 1970.

Τα πρότυπα βιομηχανικής παραγωγής εισήχθησαν μέχρι τη δεκαετία του 1990, όταν δημιουργήθηκε η Διεθνής Ένωση Κατασκευαστών Chenille (CIMA) με αποστολή τη βελτίωση και την ανάπτυξη των διαδικασιών παραγωγής. Από τη δεκαετία του 1970 κάθε κεφαλή μηχανής κατασκεύαζε δύο νήματα σενίλ κατευθείαν πάνω σε μπομπίνες, μια μηχανή μπορούσε έχουν πάνω από 100 άξονες (50 κεφαλές).Η Giesse ήταν ένας από τους πρώτους μεγάλους κατασκευαστές μηχανών.Η Giesse εξαγόρασε την εταιρεία Iteco το 2010 ενσωματώνοντας τον ηλεκτρονικό ποιοτικό έλεγχο των νημάτων σενίλ απευθείας στη μηχανή της.Τα υφάσματα σενίλ χρησιμοποιούνται επίσης συχνά σε σακάκια Letterman, γνωστά και ως "μπουφάν varsity", για τα γράμματα.

Περιγραφή
Το νήμα σενίλ κατασκευάζεται τοποθετώντας μικρά μήκη νήματος, που ονομάζεται «σωρό», ανάμεσα σε δύο «νήματα πυρήνα» και στη συνέχεια στρίβοντας το νήμα μεταξύ τους.Στη συνέχεια, οι άκρες αυτών των πασσάλων στέκονται σε ορθή γωνία με τον πυρήνα του νήματος, δίνοντας στο σενίλ την απαλότητα και τη χαρακτηριστική του εμφάνιση.Το σενίλ θα φαίνεται διαφορετικό σε μια κατεύθυνση σε σύγκριση με μια άλλη, καθώς οι ίνες πιάνουν το φως διαφορετικά.Το σενίλ μπορεί να φαίνεται ιριδίζον χωρίς στην πραγματικότητα να χρησιμοποιεί ίνες ιριδισμού.Το νήμα κατασκευάζεται συνήθως από βαμβάκι, αλλά μπορεί επίσης να κατασκευαστεί με ακρυλικό, ρεγιόν και ολεφίνη.

Βελτιώσεις
Ένα από τα προβλήματα με τα νήματα σενίλ είναι ότι οι τούφες μπορούν να λειτουργήσουν χαλαρά και να δημιουργήσουν γυμνό ύφασμα.Αυτό επιλύθηκε με τη χρήση ενός νάιλον χαμηλής τήξης στον πυρήνα του νήματος και στη συνέχεια με αυτόκαυστο (ατμίσματος) τα χερούλια του νήματος για να στερεωθεί το σωρό στη θέση του.

Σε καπιτονέ
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το σενίλ εμφανίστηκε στο καπιτονέ σε διάφορα νήματα, αυλές ή φινιρίσματα.Ως νήμα, είναι ένα μαλακό, πουπουλένιο συνθετικό που όταν ράβεται σε ένα ύφασμα υποστήριξης, δίνει μια βελούδινη εμφάνιση, γνωστή και ως απομίμηση ή "ψεύτικο σενίλ".Τα αληθινά παπλώματα σενίλ φτιάχνονται χρησιμοποιώντας μπαλώματα από ύφασμα σενίλ σε διάφορα σχέδια και χρώματα, με ή χωρίς «κουρέλιες» ραφές.

Το εφέ σενίλ που κουρεύει τις ραφές, έχει προσαρμοστεί από παπλώματα για ένα casual country look.Ένα πάπλωμα με το λεγόμενο "φινίρισμα σενίλ" είναι γνωστό ως "πάπλωμα κουρελιού" ή "πάπλωμα κάθετο" λόγω των ξεφτισμένων εκτεθειμένων ραφών των μπαλωμάτων και της μεθόδου επίτευξης αυτού.Στρώματα από μαλακό βαμβάκι δένονται μεταξύ τους σε μπαλώματα ή μπλοκ και ράβονται με φαρδιές, ακατέργαστες άκρες στο μπροστινό μέρος.Στη συνέχεια, αυτές οι άκρες κόβονται ή κόβονται για να δημιουργήσουν ένα φθαρμένο, απαλό εφέ "σενίλ".

Φροντίδα
Πολλά υφάσματα σενίλ πρέπει να καθαρίζονται με στεγνό καθάρισμα.Εάν πλένονται στο χέρι ή στο πλυντήριο, θα πρέπει να στεγνώνονται στο μηχάνημα σε χαμηλή φωτιά ή ως βαρύ ύφασμα, να στεγνώνουν επίπεδες για να αποφύγετε το τέντωμα, να μην τις κρεμάτε ποτέ.